Na een reis waarin alles ineens mogelijk scheen te zijn,

niks was wat je dacht dat het zou zijn.

Zijn deze gedichten ontstaan.

Ze markeren een aantal jaren waarin woorden zowel houvast als voor grote onrust hebben gezorgd.

Het is heel fijn om je gedachte op papier te zetten en er dan mee te spelen. Ik heb de smaak te pakken gekregen dus ik blijf gedichten maken en ze bundelen.

Veel leesplezier!

maandag 11 februari 2019

Uit de bundel: Wie weet - Lied voor onderweg

Lied voor onderweg

Wij in een blik van metaal
En de horizon die maar de horizon blijft
We zingen alles keihard mee
Of zijn stil en staren voor ons uit
Laten ons warmen door de februari zon
Strepen wit glijden langs ons heen 
We gaan almaar verder en verder 
Het is veilig
Het is fijn
We stoppen om ons te verwonderen
Nemen alles wat we willen
Jij eet schuim met rietsuiker
Mijn koffie wordt langzaam koud
We zuigen de natuur ons koekblik binnen
Ik vind het bijna jammer dat we er zijn
Wij in een blik van metaal
Daar kan geen vakantie tegenop

Geen opmerkingen:

Een reactie posten